Rudi Compiet, brandweerman sinds 1997

Ik woon en werk in Sas van Gent en dan is de band met het dorp zo sterk dat je ook je steentje bij wilt dragen. Ooit ben ik begonnen bij Elocoat als EHBO’er en ik vond het helpen van mensen zo leuk dat ik twee jaar later bij de brandweer van Elocoat ben gegaan. Na Elocoat volgde Cargill waar ik ook lid werd van de brandweer. Hierna was brandweer Sas van Gent een logische stap. Deze stap is al weer 21 jaar geleden en ben ik zelf ook al 52 jaar. Bij Cargill werk ik als operator.

Er wordt veel gelachen bij de brandweer en als er iemand in de maling genomen kan worden dan staat ook iedereen paraat. Dit keer was ik het slachtoffer. Als chauffeur hield ik bij het overnemen van een slachtoffer (tijdens brandweerwedstrijd) mijn stoere chauffeursbril op. Dan kun je verwachten dat tijdens de prijsuitreiking mijn ‘looks’ nog eens benadrukt worden. Ik kan iedereen aanraden lid te worden van de brandweer als je van actie, mensen helpen en kameraadschap houdt.

Johan van Ballegooijen, brandweerman sinds 1986

Al jong begonnen bij de brandweer waar ik nu al 32 jaar uitruk voor calamiteiten. Ik ben hoofdwerktuigkundige bij de EPZ, een heel andere tak van sport maar ook bij de brandweer heb je te maken met techniek. Uiteraard ben ik onder aan de ladder begonnen bij de brandweer maar in de loop van de jaren de nodige opleidingen gevolgd en ben ik nu ook bevelvoerder. Inmiddels ben ik 53 jaar en nog steeds met veel plezier lid van brandweer Sas van Gent.

Nooit weten wat je te wachten staat, waar je naar toe moet of wat er aan de hand is maakt het speciaal en een geweldige uitdaging om in teamverband elke calamiteit het hoofd te bieden om te samenleving veilig te stellen; of het nu gaat om een verkeersongeval, een brand, ambulance assistentie of bijvoorbeeld het veiligstellen van de dak na stormschade.

Alex de Martelaere, brandweerman sinds 2012

Net als bij een aantal van mijn brandweercollega’s is mijn brandweercarrière begonnen bij Cargill, waar ik proces operator ben. Daar heb ik in 2012 mijn bedrijfsbrandweerdiploma behaald. Dit beviel zo goed dat ik in het zelfde jaar ook lid ben geworden van post Sas van Gent. Nu dus zo’n 6 jaar geleden. Naast manschap ben ik ook chauffeur, een hele verantwoording om zo snel, maar zeker ook zo veilig mogelijk, bij de eindbestemming aan te komen. Mijn eerste grote brand was bij Cargill zelf. Aan het einde van mijn shift heb ik uit geklokt voor Cargill en mocht ik gelijk blijven om mee uit te rukken voor brandweer Sas van Gent.

Met mijn 44 jaar ben ik zeker niet de oudste in het team. Om de vergrijzing op te vangen hebben we dringend nieuwe collega’s nodig. Naast brandjes blussen doen we door het jaar heen ook leuke activiteiten, zoals een bierproefavond, mosselsouper, fietstocht etc. Het is mij in elk geval gelukt om 1 extra manchap over te halen; mijn eigen vrouw is inmiddels ook lid geworden.

Marcel Leenstra, brandweerman sinds 2002

Mij werd gevraagd waarom ik bij de brandweer ben gegaan. Het antwoord is simpel. Om mens en dier te helpen in allerlei situaties. Wij staan in voor de veiligheid van onze kinderen, buren en omgeving. Van een uitruk waar je iemand in nood hebt kunnen helpen krijg je heel veel positieve energie. Je werkt nauw samen met je brandweercollega’s waardoor er een hechte band ontstaat. Het wel en wee van de collega’s en hun dierbaren is een bindende factor. Lief en leed wordt gedeeld en er wordt heel veel gelachen.
Ik ben 55 jaar en werk voor Randstad.

De oefenavond op dinsdag is naast leerzaam ook een gezellig samenzijn. Elke oefenavond is anders, dit varieert van het openknippen van sloopauto’s, bomen zagen, levensreddende handelingen en oefeningen waarbij brand wordt gesimuleerd d.m.v. rook en lichteffecten. Je leert ook veel zaken die je in je dagelijkse leven nodig kunt hebben. Aan het einde van de oefenavond drinken we een pilsje en is er altijd wel een kroketje of een frikadel.

Sander Bruggeman, brandweerman sinds 2008

Ik ben opgegroeid met de brandweer omdat mijn vader ook vrijwilliger is. Hierdoor was het zo vanzelfsprekend om ook lid te worden dat ik hier niet over na moest denken. Het zit in mijn ‘genen’. En nu heb ik daar geen spijt van, samen een klus klaren geeft een ontzettend goed gevoel.

Bij een uitruk ben ik vaak beschikbaar omdat mijn bedrijf Nederdesign in Sas van Gent gevestigd is. Gaat mijn pieper dan ben ik in no time bij de kazerne. Er zijn voldoende cursussen te volgen bij de brandweer voor diegenen die daar interesse in hebben.

Een melding die mij bij is gebleven is een schoorsteenbrand in de Zandstraat. Toen moeder weg was om boodschappen dacht één van de kinderen dat het wel leuk was om de open haard wat op te stoken. Het jongetje werd door moeder in de tuin geparkeerd met de mededeling dat papa op weg naar huis was. Een duidelijke boodschap, er zwaait wat, ik wilde op dat moment niet in zijn schoenen staan.

Mireille van der Staal, brandweerman sinds 2003

Geboren en getogen in Sas van Gent waar ik mede-eigenaar ben van Jolie Centrum voor Huidverbetering. Al sinds mijn 23e bij de brandweer waar ik al weer 15 jaar mee draai. Van kinds af aan vond ik brandweer fascinerend mede doordat mijn vader bij de brandweer zit. Maar ook mijn opa en oom hebben bij de brandweer gezeten. Na mijn studie ben ik weer terug in Sas komen wonen en heb mij gelijk aangemeld.

Het team is een hechte groep. Op onze trouwdag stond ineens bijna het hele korps voor de deur met beide voertuigen om een escort te geven naar het stadhuis en de kerk. Hier hadden ze ook nog eens de hoogwerker geregeld waarin we onze 1e huwelijksvlucht na de plechtigheid in de kerk gemaakt hebben.

Jos Bruggeman, brandweerman sinds 1986

De tijd vliegt, ik zit alweer 32 jaar bij de Brandweer. Met mijn 61 jaar niet meer de jongste maar de brandweer houdt je jong. Ik werk bij Cargill als Build Project Engineer waar ik projectleider ben voor het vervangen of nieuw bouwen van fabrieksinstallaties.

Naar muziek luisteren met een koptelefoon op was geen goed plan, hierdoor hoorde ik mijn pieper niet en heb ik een uitruk naar een grote brand gemist. De volgende ochtend ging mijn telefoon met de vraag of ik wilde komen helpen met het schoonmaken van de slangen en de brandweerwagen.

Waarom ik ooit bij de brandweer ben gegaan weet ik niet meer, ik heb er enorm veel plezier in en ik zit er al zo lang bij dat het een deel van mijn leven geworden is dat ik nog niet wil missen. Iemand moet bij de brandweer komen vanuit zijn eigen gevoel voor het vak en de insteek om bij te dragen aan de gemeenschap. Je krijgt er voldoening, vriendschap, kameraadschap en (helaas soms ook) verdriet voor terug.

Edward Roegiers, brandweerman sinds 2017

Met mijn 21 jaar ben ik de jongste van het stel en druk met mijn cursus tot manschap. Ik werk bij een groot internationaal chemie concern als proces operator.

Hulpverlening spreekt mij erg aan en ik wil graag iets terug doen voor de maatschappij. Zonder vrijwilligers zou het er in Nederland triest uitzien. Veel verenigingen draaien op vrijwilligers, dat is bij de brandweer niet anders. Het verschil is dat een korps in je eigen dorp bijdraagt aan de veiligheid van alle dorpsbewoners. Die paar minuten extra wachten op een korps uit een ander dorp kan cruciaal zijn.

Het leuke van de brandweer is het samenwerken met een hecht team. Je moet elkaar kunnen vertrouwen als het erop aan komt. Een goede mix van jong en oud, man en vrouw maakt het beste team. Dus ik wil vooral de jonge mannen en vrouwen van Sas van Gent oproepen om zijn of haar steentje bij te dragen!

Frank Coppejans, brandweerman sinds 2001

Tijdens een cursus voor de bedrijfsbrandweer bij Yara Sluiskil ben ik ‘geronseld’ voor brandweer Sas van Gent. Daar heb ik ja op gezegd en tot op de dag van vandaag heb ik daar nog geen dag spijt van gehad. Ik heb de nodige opleidingen binnen de brandweer gevolgd en ben nu ook bevelvoerder. Bij Yara ben ik hoofdoperator en ik ben 44 jaar.

Er zijn veel memorabele uitrukken geweest, ongelukken waar je soms wel nog levensreddende handelingen kunt doen en helaas soms ook niet. Mens en dier redden uit een brand, ongelukken op het water en ga zo maar door. Uiteraard zijn er ook minder spannende uitrukken, zoals stiekeme rokers in een hotel waardoor de brandalarmen afgaan. Iedere uitruk is anders, dat maakt het ook zo spannend.

Waar we met zijn allen een keer heel hard om gelachen hebben is een uitruk waarbij een collega was vergeten zijn laarzen aan te trekken en ter plaatse op zijn slippers uitstapte.